فرآیند محاسبات در حوزه کشاورزی اغلب به صورت نسیه بوده و به پس از برداشت و فروش محصول موکول می‌گردد. یکی از دلایلی که اجازه پیشرفت و توسعه پلتفرم‌ها را نمی‌دهد این واقعیت است که ماشین‌هایی که برای ارائه خدمات به مزارع کشاورزان ارسال می‌شوند پس از ارائه خدمات مبلغ را همان موقع دریافت می‌کنند اما پلتفرم برای دریافت این مبلغ و سهم خود از کشاورز چندین ماه باید منتظر بماند و هیچ سازوکاری برای این بازه زمانی برای تأمین مالی پلتفرم‌ها وجود ندارد.
در این زمینه پیشنهاد می‌گردد مدل‌های جایگزینی همچون تخصیص اعتبار به هر کشاورز برای هزینه‌کرد تا پیش از فروش محصول و تسویه حساب مبتنی بر این اعتبار تعریف گردد.

طبق ماده 81 مالیات مستقیم عملیات ماشینی برای کشاورز معاف از مالیات است؛ اما شرکتی که کار آن عملیات را برای کشاورز انجام می‌دهد مشمول پرداخت مالیات می‌شود؛ به عبارت دیگر مجری و سازنده پلتفرم ارائه‌دهنده خدمات کشاورزی باید فراتر از سهمی که از ارائه خدمات ماشین‌ها به کشاورزان دریافت می‌کنند را باید به عنوان مالیات پرداخت کنند و در عمل از توجیه‌پذیری اقتصادی خارج می‌شوند.

کشاورزان دارای تراکتور با وجود دغدغه برای رفع خرابی احتمالی ماشین خود و نگرانی از نبود قطعات مصرفی ترجیح می‌دهد فقط در زمین خود فعالیت کند و از ارائه و فروش خدمت به دیگران خودداری نماید تا کمتر درگیر معضلات تعویض قطعات مصرفی و دریافت خدمات پس از فروش شود. برای مثال اگر تأمین قطعات همچون لاستیک با حمایت دولتی و با تخصیص سهمیه سوخت با حمایت‌های، تنها به دست افرادی می‌رسید که تراکتور فعال دارند و ضمن استفاده شخصی به فروش خدمت نیز می‌پردازند، این مشکل قابل رفع بود.

اغلب خدمات ارائه شده در حوزه مکانیزاسیون نیز توسط رانندگان حرفه‌ای (که تعداد آن‌ها حدود ۱۰۰.۰۰۰ نفر برآورد شده است) به کشاورزان ارائه می‌شود که به علت اینکه زیر نظارت متولیان برای اخذ مالیات قرار نداشته و در اغلب موارد به کشاورزانی که در محدودی فعالیت آن‌ها مستقر بوده و از آَشنایان و یا نزدیکان رانندگان حرفه‌ای به شمار می‌روند، کیفیت اقدامات ایشان توسط کشاورزان قابل قبول است.
ساماندهی این رانندگان در قالب یک پلتفرم برای ارائه خدمت به متقاضیان موجود در حوزه مکانیزاسیون کشاورزی می‌تواند به عنوان یکی از پیشنهادها در نظام بهره‌برداری ارائه گردد.

برای ساماندهی نظام بهره‌برداری، دسترسی به آمار و اطلاعات در حوزه ماشین‌ها و تجهیزات موجود در کشور حیاتی است. این آمار نیز باید مختصات محور باشد، یعنی مشخص نماید که در هر منطقه‌ای، چه ماشین و چه تجهیزاتی وجود داشته و کاربران این اقلام چه کسانی هستند (شخص حقیقی حقوقی) و یا تحت چه نظامی سرویس‌دهی انجام می‌دهند. با توجه به تنوع بازیگران و فعالین این حوزه که هر یک به صورت مستقل و متناسب با اولویت‌ها و نیازهای خود به جمع آوری داده و اطلاعات مبادرت می‌کنند، پیشنهاد می‌گردد یک متولی مرکزی، وظیفه یکپارچه‌سازی و صحت‎سنجی داده‌های مرتبط با حوزه مکانیزاسیون را بر عهده گیرد

تعیین ماشین‌های متناسب با زمین‌های کشاورزی کوچک مقیاس ضروری است. برای بهره‌برداران شخصی می‌توان از ادوات مکانیزه ساده‌تر استفاده نمود تا کشاورزانی که از لحاظ میزان درآمد و سرمایه ضعیف هستند نیز بتوانند از این اقلام استفاده نمایند. یکی از مثال‌های این حوزه کشور چین است که این ادوات ساده‌تر ضمن برخورداری از کارایی بالا متناسب با ابعاد زمین، به کشاورزانی که مایل هستند که خودشان سر مزرعه خود کار کنند این فرصت را می‌دهد تا بهره وری تولید خود را ارتقا دهند.
در نگاه کلان‌تر نیز می‌توان با شناسایی و توسعه محصولات مبتنی بر نیاز هر منطقه، ارائه‌دهندگان خدمات را به سمت خرید و بهره‌برداری از ماشین‌ها و ادوات نوین متناسب سوق داد.